Netwerken

‘Vorige week heb ik toevallig in de krant gelezen dat "netwerken" dé manier is om aan werk te komen voor vijftigplussers zonder werk’, tipt Schoonmama (88) opgetogen. ‘Nou, dánk u wel voor de tip!’

Vandaag ga ik netwerken met iemand uit het damesnetwerk in Amsterdam. Op het Spui. Kopje koffie, de zaak bekijken, het hele verhaal vertellen in een kwartier en dan ferm aangeven wat ik zou willen. Alsof ik dat weet. Even aanzien. ‘Niet te lang “even aanzien”, tipt dit contact uit het damesnetwerk, ‘want over twee maanden zijn ze je vergeten. Tot gauw!’

Dat was een nuttig bezoekje. Na afloop kan ik eens om me heen kijken hoe Amsterdam veranderd is. Op het Spui, het Rokin en in de Kalverstraat lopen alleen nog toeristen. Er komen haast geen Amsterdammers meer. Natuurlijk heb ik de verhalen daarover vaak gehoord en gelezen, maar ik dacht dat ze overdreven. Zoals Amsterdammers overdrijven kunnen. Maar het is echt waar. Een binnenstad zonder eigen stedelingen.

Om toch nog wat Amsterdams te proeven ga ik naar het Waterlooplein dat zo heerlijk kleurig en oncommercieel is en en het Joods Historisch Museum, alwaar eeen tentoonstelling is over de fotografe Maria Austria. Heel heel veel zwartwitfoto’s van de wederopbouw na WO-II en van het theater. Ik herinner me haar foto’s goed. In het museumwinkeltje kijk ik boeken. Beetje duur ineens, boeken, op straks zoiets als een half salaris. En zo wordt zo een idee geboren.