Spierkracht

Om te kijken ik nog wel over enige wilskracht en spierkracht beschik besluit ik een rondje te gaan fietsen in het Groene Hart, en wel op grond van het knooppunten-systeem. Thuis kies ik op de knoopuntenkaart een rondje Maarssen, Vleuten, Haarzuilens, Harmelen, Montfoort, bijna IJsselstein,  De Meern, Vleuten, Maarssen. En dan schrijf je de getallen van de knooppunten op een briefje. Hoeveel kilometer dat is: ik heb geen idee. 

Achteraf rapporteert mijn stappenteller dat het 45 km was. Ik stak twee keer de A2 over en twee keer de A12. Hoewel de omgeving IJsstelstein en de Oude Hollandse IJssel (beide ónder de A12) een grote verrassing zijn kan ik een volgende tocht denk ik toch beter bóven de A12 blijven en meer richting Woerden of Kockengen. Rond Haarzuilens en Harmelen (bóven de A12 dus)  is het echt een schitterend bloeiend weidelandschap. 

Ik heb een pronte iets te hoge Batavus-herenfiets en kan er na die 45 kilometer (in 3 uur vrijwel zonder pauze) haast niet meer af komen door de spierpijn. Er staat best veel koude westenwind. Veel wind tégen. Maar ik voel me enorm opknappen van al die wilskracht en spierkracht, die dus wel degelijk aanwezig zijn nog.