maandag 30 juli 2018

Chokladbröd

Ik heb het nu al drie keer gegeten: chokladbröd. De eerste keer dacht ik: ‘Ha lekker! Chocoladecake!’ Maar het bleek onvervalste arretjescake. Geen idee wie van u ooit van arretjescake gehoord heeft, maar mijn Geschwister zeker. Mutti was een paar jaar helemaal van de arretjescake. Het was omstreeks 1980. Boter, suiker, cacao en biskwie, opgestijfd in de koelkast. Heel zoet en heel vet. Ze maakte het elk weekend. Ik vond het heel vies, maar durfde dat niet te zeggen. Ik denk dat de Geschwister die mening deelden, maar we hadden het er niet over. 

Vandaag krijgen we te Zweden drie lekkernijen bij de ochtendkoffie, koffie met dopp. En daar zit weer die arretjescake bij. Hoe heet dat hier, vraag ik. Chokladbröd, zegt het meisje van de bediening. 

Een herinnering. In de jaren 80 ging Hani501 wel eens mee naar Emmen. Zij was nogal precies in wat ze wel en niet lekker vond en margarine was een van de dingen die ze niet lekker vond. Ik vond het al een beetje moeilijk om vriendinnen mee te nemen naar huis, mede wegens Mutti’s kookkunsten. Die waren niet zo modern en stads. Aardappelen, boontjes, gehaktbal. Nu vind ik zulk eten heerlijk, maar toen leerde ik net wat geavanceerdere manieren van koken kennen en mensen hun sterke meningen over de traditionele Hollandse pot. Dus van tevoren begon ik tegen Hani501 al over die arretjescake, dat ze die niet mocht weigeren. Niet. Gewoon kiezen op elkaar en doorzetten maar. Maar ze liet het zich aanreiken, keek ernaar en liet het gewoon staan. Ik ging door de grond. Maar we hadden het er niet over.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten