Huilbaby

Eerst heb ik om 04 uur een vogel in de tent, die niet weet hoe hij er weer uit moet. Het is een vleermuis, zegt Bobby, waarvan ik in de muizenstress schiet, maar het is toch echt een vogeltje. Daarna wordt om 05 uur de huilbaby wakker. Het tentje met daarin moeder en baby ligt vlak bij mijn hoofd. Er is geen ontkomen aan. De moeder loopt wat met haar rond. Gaat ontbijt maken. Allemaal binnen een meter van mij slapeloze hoofd. De vriendin heeft een hangmat gekocht om in te slapen. Die trekt het niet meer.

De moeder kijkt steeds weg, zij snapt denk ik ook wel dat het moeilijk is om vriendin of buren te zijn van een huilbaby. Gisteravond huilde de huilbaby even niet en maakte de moeder vrolijke foto’s van baby op camping. En van het prachtige uitzicht over het fjord. Om zichzelf ervan te overtuigen dat het echt wél een goed idee was om met de huilbaby naar de camping te gaan. Het is wel erg voor mij, een huilbaby, maar voor de moeder en de vriendin (geen stel, zo te zien) is het nog wel een tikje zwaarder. Ik heb grote bewondering voor ze.