Laatste zon

Zit op het terras van het Fotomuseum in de laatste zon. Het is fantastisch weer. Dit is wel het heerlijkste terras van Den Haag. Ik was in het naastgelegen Gemeentemuseum naar een ‘pers-preview’ van de nieuwe tentoonstelling van Alexej Von Jawlensky: ‘Expressionisme en devotie’. Die opent zaterdag. Als medewerker van de site Museumkijker.nl mag ik daar ook naar toe. Ik hoop op een inspirerende inleiding van de conservator, en op de catalogus. Die laatste krijg ik wel, de eerste jammer genoeg niet. De conservator wandelt wel met de journalisten mee om hun vragen te beantwoorden, maar ik heb het gevoel dat ik te weinig weet (niets eigenlijk) om een vraag te stellen. 

Bij de koffie kom ik naast een grijze dame te zitten. Opvallende verschijning. Als ik vraag waarvoor ze schrijft zegt ze me nét iets te bescheten dat ze ‘maar’ een blogger is. Ik zou dat ook op die manier kunnen zeggen, ben ik mij bewust, en probeer daarvoor te waken. Ik realiseer me ineens dat ik een paar weken geleden op haar site was en dat ze heel goed schrijft. Ik ben ook een blogger, zeg ik, iets trotser, maar van die mededeling bloeit ze niet open. Jammer.

Ben een beetje in dubio over het feit dat mijn hobby museumbezoek ineens een werkding aan het worden is. Het was altijd een vrijplaats, alleen van mij, ik kon kijken en verder hoefde ik niets. Of en wat ik op een blog schrijf is alleen van mij, ik hoef er niet aan normen van buitenaf te voldoen. Nu voel ik me ineens weer in de ratrace van wie in welke wereld belangrijk is. Blijkbaar vinden bloggers zichzelf niet belangrijk. Maar voor de musea en winkels en platenlabels en uitgeverijen en restaurants en modemerken - you name it - zijn ze wel steeds belangrijker aan het worden, omdat kranten en tijdschriften almaar kleiner worden. Bloggers en vloggers zijn ineens social influencers. 

Ik onderzoek voorlopig het blog-gebied maar al doende, en ben vandaag een prachtige catalogus rijker.