Lampje

De laatste maanden is het een beetje afwachten waar je over kunt converseren met Schoonmama. De ene week is ze veel beter dan de andere. Vandaag is ze bijzonder opgeruimd. Ze was vergeten dat Bobby zou komen, en ik dacht: we moesten maar weer eens sámen, en ze nu straalt ze helemaal. 

Vandaag kan ik ook weer wat vertellen. Dat is leuk. Ik vertel over de zussenwandeling, mijn bezoek aan het Design Museum in Den Bosch, mijn eigengemaakte loempia’s, en ze glimt van alles. En al helemaal van de twee nieuwe Grote Letterboeken die ik heb meegenomen. Het laatste dat ik twee weken geleden had uitgezocht (Het mysterie van Marianne Frederiksson) was een beetje unheimisch, daarin kreeg een vrouw een kind van de duivel, en het ging over duiveluitdrijving, daar voelde ze zich niet zo jofel bij. En ook heb ik het themanummer van het kunsttijdschrift Kunstschrift over Maria van Gelre. Alles valt bijzonder in de smaak. 

Wel klaagt ze dat ze niet zo goed meer ziet en de krant niet kan lezen laat staan de puzzel maken uit de krant. Ze vindt dat ze naar de opticien moet (‘Hoe kom ik daar, hoe moet dat nou?’) voor een nieuwe bril. Volgens mij ligt het aan de verlichting, aan het gebrék daaraan in zo’n ziekenkamer.