Bébé

Tegenwoordig produceer ik tekeningen per twee tegelijk, omdat je altijd zo lang moet wachten met drogen. Je kan ook steeds föhnen, maar ik houd niet van het geluid en de energie van föhnen. Het is lawaai en haast en forceren. Als je aan twee tegelijk (om en om) werkt kun je steeds door. Deze lag nog steeds in het verschiet. De Bébé’s worden beter als ik ze in close up maak, dan lijken ze beter. Nichtje is er helemaal gelukkig mee. Dat voelt wel als een compliment en een eer, dan lijkt ze tenminste een beetje.

De andere tekening is weer een yoga-tekening. Niet dat we deze houding ooit beoefend hebben, ik zou het niet eens durven. Vandaag bleef ik weer eens voor de kruidenthee na afloop. Ik verdraag het gesprek niet goed. Een vrouw stelt altijd een vraag over een houding en dan begint de juf te antwoorden over de chakra’s. Vandaag gaat het nagesprek over de houding ‘de koeienkop’  (niet deze) en het bijbehorende ‘vierde chakra’ dat gecentreerd is rond het hart. Ik snap daar niet zoveel van. Wat ik oppik is dat de worsteling met de houdingen erbij hoort en goed is. De spirituele les van deze yogaklas - zegt ze - is dat je leert accepteren dat het is wat het is en dat je liefdevol met jezelf omgaat.