Een maand of wat keek ik met veel interesse en genoegen gekeken naar Beau van Erven Dorens die een programma maakte met daklozen. Hij zei ondet meer geïnspireerd te zijn door Louis Theroux. Af en toe kijk ik ook naar Louis Theroux. Soms vind ik dat hij teveel weirdo’s bezoekt en zou ik willen dat het ‘gewonere’ mensen zijn. Bij deze aflevering is dat zo: ‘talking to anorexia’. Hij volgt een aantal patiënten in een anorea-kliniek. Ze zitten er intern en moeten aankomen. Anders is hun leven niet meer zeker. Anorexia is een mental illness. Meer dan een reactie op reclame met graatdunne modellen. Ze willen controle hebben over íets. Dan maar hun gewicht. Ze walgen van eten en van hun gewicht. Dat moet naar beneden, naar beneden. De anorexia-stem in hun hoofd is sterker dan wat dan ook. In die kliniek is het zo erg voor ze, dat hun enige motivatie om aan te komen is uit de kliniek te mogen en er nooit meer terug te komen.
Hij doet dat heel goed, deze Theroux. Hij is werkelijk geïnteresseerd maar heel respectvol. Dat kan ook niet anders want anders gaan die vrouwen niet met hem praten en nog voor de camera ook. Heel indringend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten