Zaz

Leen heeft me uitgenodigd voor een concert van de Franse popster Zaz in concertzaal Afas Live, die vroeger de Heineken Music Hall heette. In Amsterdam Zuid Oost, midden in het verdienmodel van de hedendaagse muziekindustrie: grootschalige concerten. We spreken af bij station Bijlmer Arena en gaan vooraf eten in de Amsterdamse Poort bij een Surinaamse Chinees Kam Yin. Wat een exotisch uitje zo halfway tussen Amsterdam Centraal en Utrecht Zuilen. Het is slechts vier haltes met de boemel. Pardon, sprinter. En dan ook nog overstappen in Breukelen.

Zaz is heel veelzijdig. Ze doet chansons, jazz, soul, gipsy en variété, en wordt wel vergeleken met Edith Piaf. En qua stem kan dat wel kloppen, maar ze heeft alleen niet haar karakteristieke kop. Zou ik haar tekenen? Nee. Leen weet te vertellen dat Zaz begonnen is als straatmuzikant. Bijzonder dat ze zó groot is geworden. 

Het concert is een gigantisch spektakel, met grote lichtshows. Ze zingt alle genres. En toch weten ze het ook nog intiem te maken, heel knap. Heel sympathiek. Heel mooi. Met al die honderden zo niet duizend publiek, staand, voel je je toch niet benauwd. Er zijn veel jonge mensen, maar ook vaders en moeders met jongvolwassen kroost.

Na anderhalf uur kan ik nauwelijks meer op mijn voeten staan. Officieel zou het concert tot 22.30 uur duren. Dat is nóg anderhalf uur! Ik vraag maat of we weer weg mogen. Leen vindt het gelukkig goed, is zij ook weer op tijd thuis.

Op die foto zie je ook niets. Ik doe straks wel een filmpje. 

Zaz in concert in St. Petersburg eerder deze maand:

En dit nummer zong iedereen mee: