Afscheid

Dit boek ligt ineens in de woonkamer. De verzorgsters van het Woonzorgcentrum te Vlaardingen hadden het aan Schoonmama meegegeven voor weer een verblijf in het ziekenhuis in Schiedam. Ze gaat met de ambulance, en de verzorgsters geven haar een tas met haar nieuwe polo’s én een boek mee. Ze moet wel een fenomeen (geweest) zijn in dat Woonzorgcentrum, met al die boeken en die tekeningen. Het gaat niet goed met haar. Bobby is de middag en de avond bij haar in het ziekenhuis. En net is hij thuis en dan belt om half een ‘s nachts het ziekenhuis, of we komen. 

Dat is nog een heel gedoe ook, zo diep n de nacht. De rechter buis van de Leidsche Rijn-tunnel is afgesloten, we kunnen de snelweg niet op naar het Zuiden en blijken eerst noordwaarts naar Breukelen te moeten, Daar kunnen we rechtsomkeert om richting Rotterdam te kunnen rijden.

Je weet niet waar je op af rijdt. Je maakt jezelf wijs dat het misschien ook nog ten goede kan keren. Maar wat is ten goede. Het gaat erom haar nog warme handen vast te houden. Heel rustig verglijdt ze. Eindelijk rust voor haar.