Proppen

Steeds vaker hoor ik mijzelf vragen bij het Journaal: ‘Mag het geluid wat harder?’  En deze en gene om mij heen begint met het onthullen van - hele kleine onopvallende maar toch - gehoorapparaten. De verschillende opticiens en audiciens adverteren zich suf. Dus ik ook maar eens naar de Specsavers, waar het audicien-jongmens bij mij een uitgebreide test doet en een sterk verminderd gehoor én een prop constateert. Volgens hem moet ik eerst naar de huisarts om de oren uit te laten spuiten, en dan naar de KNO-arts. 

Bij de huisartsenpraktijk zeggen de assistentes dat ik het oor eerst drie dagen met (zonnebloem)olie moet druppelen om de oorprop zacht en los te krijgen. Maar du moment dat ik olie in mijn oor druppel hoor ik niets meer. Dat is raar. Je ziet bewegende monden, en dat is het dan. Het communiceert best moeilijk.

‘Wat een onzin, die olie’, zegt Zus3 in MeckPom door de telefoon. ‘Hier te Duitsland doen ze dat niet, hier doen ze het gewoon gewoon met warm water.’ Dus doe ik dat ook maar. En dan krijgt de doktersassistente de prop niet weg. ‘Ja’, zegt ze licht geïrriteerd, ‘als u ook niet met olie gedruppeld hebt...’ 

Ik krijg twee extra dagen. Toch maar oliedruppels in het oor. Doof ja. Bij het koor kom ik amper mee. Ik maak mezelf niet erg geliefd als ik aan de buurvrouw vraag: ‘Zing jij eigenlijk wel?’ 

Vanochtend vraag ik aan de assistente wat de volgende stap is als de prop er nog niet uit gaat. De tweede keer gaat het altijd goed, zegt ze vol zelfvertrouwen. En inderdaad. En er is niets te doen tegen proppen, zegt ze laconiek. De een heeft het, de ander niet. Oorsprays helpen niet. Af en toe even laten uitspuiten. Dit was dus fase 1. Wordt vervolgd.