Zoals de vaste volgers van mijn blog wellicht weten heb ik een beetje last van apparatenstress. Die dingen doen het op enig moment niet meer, repareren zit niet meer in ons systeem, je moet kapotte dingen weggooien en een nieuwe kopen.
Nu ben ik gepartnershipt met iemand die niets weg wil gooien en alles repareren of anders toch bewaren. En ik heb ik twee maanden gedoe met mijn Nespresso-apparaat. Het geeft haast geen water. Of laat ik zeggen: onregelmatige en onvoorspelbare hoeveelheden water. Te weinig. Vroeger gaf hij gewoon 110 ml voor kopje Lungo. Nu is elke keer wat anders. Soms maar een slok, soms 20 ml, je kan er geen peil op trekken. Je kúnt je vinger op de knop houden en hopen dat er water doorheen komt. Grrr. Voor mijzelf verdraag ik het nog wel, maar met bezoek vind ik het gênant. U begrijpt het al: ik ben er alweer aan toe in om het ding weg te doen en een nieuwe te kopen.
Heb je een gebruiksaanwijzing, vraagt Bobby die niet van de nespresso is. Hij maakt altijd filterkoffie. Tenzij hij gloeiende haast heeft.
Op de een of andere manier heb ik een blokkade voor gebruiksaanwijzingen. Die informatie dringt niet tot mij door. Ik lees ze daarom nauwelijks. Alleen die van de oven, en dan met name om het klokje een uur voor- en achteruit te zetten bii zomer- en wintertijd. Gelukkig bewaar ik alle handleidingen wel. En ja hoor, het blijkt slechts een klein dingetje dat met behulp van de handleiding zo opgelost is.
Dan nog het andere bezwaar: het afval van de cupjes voor het apparaat. Ik heb herbruikbare cupjes voor de Nespresso-machine besteld. Daar schijn je gewone filter- of espressokoffie in te kunnen doen en dan toch snel je éne kopje koffie maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten