Hoek van Holland

Terwijl Bobby na het bezoek van de makelaar in zijn ouderlijk huis (In My Fathers House) zich eerst maar eens door de papierbergen gaat te ploegen - een NeeNee-sticker moet wonderen doen - even als het terugsturen van alle goede-doelen-post - ga ik uitwaaien in Hoek van Holland. De pier op en neer. Dat roept herinneringen op naar de vele wandelingen de pier bij IJmuiden en Wijk aan Zee op en neer. Daar ging ik vanuit Amsterdam zo graag naar toe. Die rare Hoogovens als decor. 

Hier te Hoek van Holland heb je de scheepvaart van en naar de Rotterdamse havens. En aan de overkant van het water de Europoort met zijn raffinaderijen. De Maasvlakte. Je zou denken dat het er lelijk is maar nee, het is er heerlijk. Het is zonnig, het waait, er zijn heel weinig mensen maar die er zijn zijn aardig en communicatief. Het komt misschien ook omdat ik slenter!en geen doel en haast heb. Dat nodigt uit. Er zijn hier allemaal mensen zonder doel of haast. Fijne mensen zijn dat.

Sinds de vorige keer dat ik er was zijn er apartementen op het strand gebouwd. Heel vierkant. Detonerend? Ik weet het niet. Het lijkt me eigenlijk wel geweldig om daar een paar dagen te zitten, op het balkonnetje uitkijkend over dat brede strand, elke dag de pier op en neer. Een keertje naar Den Haag of Delft. 

Na afloop drinken we thee bij Schoonmama’s oude buurvrouw en gaan we eten op Het Hoofd, dat is aan de Nieuwe Waterweg met uitzicht op de pont naar Rozenburg. Ik zal Maassluis - en Schiedam - en Hoek van Holland - gaan missen als ooit dat huis verkocht is.

O! De huisjes op het strand zijn van Landal.