Nu ik niet meer op woensdagochtend naar de yoga ga en er geen Schoonmama meer is om te bezoeken zijn de weken anders. Je hoopt dat ze vrijer zijn om in te vullen. Of leeg te laten.
Vandaag heb ik een lange ochtend voor de tuin en het Tuincentrum, dat is goed voor het aanschaffen en poten van de aardappelen en sjalotten. Ik he er niet zoveel als op dit plaatje hoor, het zijn 10 aardappelen (eigenheimers hebben ze) en 10 sjalotten.
Het zaaien en poten in die droge grove klei vind ik nog steeds wel moeizaam. Vandaag lees ik op zo’n zakje zaden dat de uiterste gebruiksdatum juli 2018 was. Huh? Zijn die zaden na 3 maanden uitgewerkt? Of ik dat een verkooptruc?
Als er straks niets gebeurt, zeg na drie weken, komt dat dan van de oude zaden? Of van die grond? Je moet vertrouwen hebben dat er wat komt. En zo niet dan doe je wat anders. En moestuin betekent steady doorwerken en als het niet lukt gewoon wat anders proberen. Zaaien, planten, gieteren, onkruid wieden, beoordelen, oogsten.
De piepkleine slaplantjes die ik twee weken geleden te Heeg kocht heb ik in mijn achtertuin een beetje op laten groeien. Ze hebben het daar tot nu toe verbazingwekkend goed gedaan. Die zet ik nu ook in die klei. Een beetje gespannen, vanwege de vreetgrage hazen vorig jaar.
Bij het Tuincentruin koop ik zes groene kool-plantjes en zes bietjes-plantjes. Ik had me nog zo voorgenomen om dat niet te doen, en ze per stuk te kopen zaterdagochtend op de plantjesmarkt, want zes groene kolen: dat zijn er zeker vier te veel. Maar het is alweer gebeurd. Die mogen ook eerst in de achtertuin onder moeders paraplu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten