Met Mirjam ga ik naar Museum Voorlinden in Wassenaar. Zij is daar nog nooit geweest en ik geef er graag hoog over op. De mei-zon schijnt helder, het is een prachtige dag. Ze is zo onder de indruk als ik gehoopt had en omdat ze zo geniet is het voor mij dubbelop genieten. Het is haast net zo’n paradijs ook het klooster Casella eerder deze week, al blinkt dat uit in eenvoud en is dit een groot luxe landgoed met een schitterend museum en een prachtig park. Een geschenk aan de wereld en aan jezelf... Omdat de Museumjaarkaart er niet geldig is en de entree € 17,50 bedraagt is het er niet overladen druk met Museumjaarkaarthouders.
Er is iets stoms gebeurd. Ik ging voor de tentoonstelling van de Koreaanse kunstenaar Do Ho Suh, waar ik diverse artikelen over had gelezen. Zijn thema is ‘thuis’, hij verbeeldt de ruimtes waar hij in zijn leven gewoond heeft. De werken met gekleurd gaasdoek zijn het meest afgebeeld bij de artikelen, maar hij maakt ook gebruik van andere materialen.
Er zijn meerdere exposities die fascinerend zijn en als ik uit de expositie can Do Ho Suh stap sta ik midden in die van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama die ik minstens zo intrigerend vind.
In de auto terug naar huis vraag ik Mirjam wat ze van Do Ho Suh vond, want hoe mooi ik die doeken ook vind, het geheel viel toch een beetje tegen. Maar zij vertelt dingen die ik helemaal niet gezien heb. Ik heb de helft gemist. De helft waar volgens haar de clou zat. Dan kan ik ook geen stuk schrijven. Of ik moet morgen weer. Wat een toestand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten