We staan op een ongelofelijke camping op de Isle of Mull. De camping een groot stuk land van een schapenboer in the middle of nowhere, direct aan zee. Prachtig aan strandjes. Er staan een stuk of dertig campers en tenten op een eigen plekje aan zee. De camping ligt een paar kilometer van de voetveer naar Iona. Dat was een van Bobby’s wensen: naar het eilandje Iona te gaan, van waaruit ooit in de 6e eeuw de kerstening van West-Europa is begonnen door wat Ierse monniken. Ik kan me bij die kerstening van West-Europa door Ierse monniken heel weinig voorstellen, maar goed, hier was dus het begin. Bonifatius bij Dokkum vermoord. De heilige Ludgerus uit ons eigen Zuilen was geloof ik ook uit die tijd. Er is nadien een Benedictinessenklooster geweest dan een tijd terug is gerenoveerd en dat is nu een museum. Het is echt een hotspot nu.
Het erge is dat er bij het voetveer honderden auto’s staan geparkeerd en vijf toeristenbussen, net als vorige week op de Orkneys. Dus daar zal ik me doorheen bijten.
Mull is heel groot en kaal en leeg. Althans aan deze kant van het eiland. Het is dat het onverwacht knetterzonnig is vandaag, anders is het hier waarschijnlijk best moeilijk om je goede humeur te bewaren. Van de pont naar hier is 55 km over weer zo’n one-track-road. Vrijwel geen huizen onderweg.
Na een tijdje rijden zie ik dat ik nog benzine heb voor 100 km, ik had geen idee dat het zo ver zou zijn. Help! Duistere visioenen komen voor je geestesoog: van stil komen te staan zonder benzine en bereik voor je telefoon. En dan ineens, na 45 km, zomaar in het niets een heel oud benzinestationnetje. Met een oude man die hem bedient. Wat ben ik de man dankbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten