Snoertjes

Lucie Theodora in de Highlands. Dan hebben we de snoertjes des levens. De life-lines. Ik heb een iPhone 6 en die batterij doet het niet zo lang. Zeker niet omdat ik er mijn foto’s mee bewerk. Onderweg. ‘Niet doen!’ zegt Hani501 altijd streng, ‘pas thuis bewerken’. Ze heeft gelijk, maar ik vind het te leuk om onderweg al mijn foto’s te beoordelen, te bewerken of weg te gooien. En van googelen en appen onderweg gaat hij ook gauw leeg. En al die dingen doe ik. Dus ik heb drie powerbanks waar ik de patiënt aan kan leggen. Maar die powerbanks moeten zelf ook weet opgeladen worden en daartoe hebben ze een raar wiebelig plugje dat alleen op powerbanks past en niet helemaal goed. Alle drie hebben ze datzelfde plugje, zowel de oudste als de nieuwste powerbank. Doorgaans lukt het met enig frutten en frotten wel. Maar nu op vakantie nu het echt van levensbelang is doet het plugje het niet meer. De powerbank laadt niet meer op.

Ik schaam me hier allemaal een beetje voor. Ik had het er laatst over met Leen over en die heeft dat op vakantie ook. Dag en nacht bezig met het laden van de iPhone. Zij wordt daarbij een beetje belachelijk gemaakt door Ekfa en Riemer, maar die houden het bij milde spot want zij profiteren er mooi van mee. Leen heeft ook een oplader met een zonnecel. Dat lijkt me weer zo’n gedoe als er geen zon is, waar je hier in Schotland wel eens last van hebt.

Bobby weet hier allemaal niets van. Hij ziet mij wel met mijn zakje snoertjes in de weer en zal er ongetwijfeld het zijne van denken, maar meestal zegt hij er niets van. Dat lijkt ons beiden het beste. Maar hij heeft een Power Station. Daar heb ik ooit al eens over geblogd. Dat apparaat is groot en zwaar en zijn lust en zijn leven. Je kan er een lege accu mee opstarten, je kan er het luchtbed mee oppompen, en wat al niet. Als ik wil mag ik mijn iPhone er aan opladen. Ik houd dat als uiterste redding achter de hand, maar als het kan maak ik voor het opladen der dingen het liefst gebruik van de faciliteiten van de campings.

Enfin. Met de stekkers in Engeland is het sowieso al een gedoe. Op het nippertje had ik bij de ANWB nog een Engelse tussenstekker gekocht. Maar bij de camping van Stromness hadden ze in de 24-hrs-open huiskamer een USB-hub waar ik de powerbank ‘s nachts in hing en dat werkte. Maar vanavond is én de telefoon én de powerbank leeg en het kantoor is dicht. Nu moet ik wel aan de Power Station. En nu doe ineens dat wiebelige plugje het niet. Dus terwijl mijn hele systeem in elkaar stort gaat Bobby zich er ook nog eens tegenaan bemoeien met kritische vragen.