De ergotherapeute vraagt als ik zeg dat ik zo onrustig word van 8 weken niets kunnen: waar werd je daarvoor dan rustig van? Ik zeg: Lezen en muziek luisteren, maar tekenen noem ik niet. Ik ben heel bang dan dat niet meer gaat. Als ik een pen oppak om iets in mijn agenda te schrijven trilt mijn hand heel erg. Dat komt omdat de spieren al zo lang niets doen, zegt ze. Het komt allemaal wel weer goed, zegt ze. Het gaat steeds beter.
En dan verzamel ik heel veel moed en ga ik werken aan dit grappige portret. Halverwege doet alles heel erg zeer, en moet ik alle pijn en kramp weer uit de verkrampte hand wegkrijgen, maar ik ben wel blij dat het weer terugkomt. Dit zijn Jongste Nichtje en Bébé2, op de Familiedag in juni. Jongste Nichtje is wel gelukt, geloof ik, Bébé2 wat minder, maar het is goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten