Mooie film gezien: ‘45 Years’. Met Charlotte Rampling (rechts) en Tom Courtenay (links). De film ws uit 2015 en de regisseur was Andrew Haigh. Het echtpaar Kate en Geoff staat een week voor hun 45jarig huwelijksfeest als er bij de post een brief arriveert dat het lichaam is gevonden van Katya, zijn eerste geliefde vóór Kate, die bij een bergwandeling in Zwitserland in een gletsjer terecht is gekomen.
Geoff is geheel van slag en wil eigenlijk liefst naar Zwitserland afreizen. Maar wat zal hij aantreffen? Een door het ijs goed bewaard lichaam van een 27-jarige uit 1962? En hij heeft de lichamelijke conditie niet meer om de bergen in te kopen. Hij heeft Kate maar heel weinig over zijn eerste grote liefde verteld, en dat leidt nu tot nogal wat spanning bij Kate. En dat feest staat er aan te komen.
Zo’n film die onder je huid gaat zitten, want hoe goed ken je elkaar nu eigenlijk als partners ook al woon je 45 jaar samen. En zo Engels beleefd allemaal. Eigenlijk kom je maar weinig over het verleden van de pensionado's te weten. Het gaat vooral over het leven nu ib dat huis op het weidse platteland. Hond uitlaten, samen eten, samen naast bed, de partner die er ‘s nachts uitgaat om op zolder in oude dozen te zoeken, af en toe naar de stad voor boodschappen en andere afleiding. Feestjes met oude vrienden en oud-collega’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten