Existentieel momentje op onze parkeerplaats. Wij hebben voor onze straat een gesloten parkeerterrein achter het huis en daar is nu een explosie van kleine meisjes. Twee kleine meisjes komen op mij af als ik uit de bolide stap. ‘Wie zijn oma ben jij?’ ‘Ik ben niemands oma.’ ‘Niemands oma? Wie zijn mama ben jij dan?’ ‘Ik ben niemands mama.’ ‘Niemands mama? Wie ben jij dán?’ ‘Ik ben Lucie. Ik woon daar.’ ‘O. En waar is jouw papa?’ Mijn papa? Die is dood. O, ze bedoelt natuurlijk mijn gemaal! ‘Die is binnen.’ ‘O. Wij hebben een spin gevonden. Kijk!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten