Een Haags leven

Haagse Levensboeken is een Haags initiatief waarbij vrijwilligers de levensverhalen van oudere Hagenaars en Hagenezen optekenen en er een boek van maken. Ik kende het fenomeen alleen uit de professionele hoek waar journalisten aan inkomsten hopen te komen via welgestelde ouderen die hun leven willen laten optekenen voor het nageslacht. Maar Tante Mies lijkt mij niet het type dat daar -zeg - 5000 euro voor neertelt. Dat is dus ook niet zo. Bij de Haagse Levensboeken krijgen Haagse vrijwilligers twee middagen tips om het levensverhaal op te tekenen en dan gaan ze vijf keer bij de mensen langs.

Tante Mies (93) had er met Kerst al over verteld en nu ligt het boek bij ons in de bus. Gedrukt bij mijnbestseller.nl. Ze heeft er vijf laten drukken, voor de neven en nichten. 

Het is mooi en ontroerend. Het is helemaal in de ik-vorm geschreven, je hoort haar vertellen. De levensverhalen van onze oude tantes zijn wel treurig. Tante Mies was de oudste van het gezin, haar moeder overleed toen zij twaalf was, er kwam een huishoudster met wie de vader op zijn sterfbed trouwde, tante Mies mocht niet meer naar school, haar broers wel. Ze had zoveel spanningen met haar stiefmoeder dat ze het huis maar uit moest. En toen baantjes, vaak in de huishouding. Er was een heel circuit van moederloze gezinnen. Soms was moeder dood, soms was moeder psychiatrisch. De heren des huizes maakten soms avances. Soms had ze relaties met getrouwde mannen. Het staat er allemaal in.

Uiteindelijk vond ze administratief werk in bij een zeilmakerij in Scheveningen waar ze 18 jaar werkte.

Op haar 60e trouwde ze. Dat huwelijk duurde ook 18 jaar, tot haar man overleed. Terugkijkend op haar leven vraagt ze zich af of ze niet toch met haar eerste verloofde Ab had moeten trouwen. Die was 2 jaar naar Indonesië geweest als soldaat en toen hij terugkwam hadden ze elkaar niets te vertellen en heeft ze het uitgemaakt. Als ze met Ab getrouwd was was ze waarschijnlijk huisvrouw geworden en had ze niet zo’n gevarieerd leven gehad. Zegt ze. Maar toch vraagt ze zich af of ze het juiste heeft gedaan.