Te Huizen

Dit is de Hema in Huizen. Niet dat het belangrijk is maar vanwege de verhaallijn ‘pastaborden’. Huizen zou vanaf mijn huis 30 minuten rijden zijn, en Vianen en Loosdrecht 25 minuten, dus ik kan best naar Huizen. Ik heb twee uur tijd, dus dat moet makkelijk lukken. Alleen: ik ken Huizen eigenlijk niet. Op Google zie ik dat de Hema daar in een soort voetgangersgebied ligt, dat misschien ook wel een winkelcentrum zou kunnen zijn, zoiets als Bisonspoor in Maarssen of winkelcentrum Overvecht. Die associatie is er omdat ik van Huizen alleen maar oneindige wijken doorzonwoningen uit de jaren zeventig, tachtig, negentig ken. Marg zus woont er. 

Google Maps leidt me naar het centrum, waar ik een Gemeentehuis zie, een grote bioscoop, en een gebouwencomplex dat een winkelcentrum zou kunnen zijn. Parkeerplaatsen te over maar allemaal bezet: nergens een plekje vrij. En dat op een doordeweekse ochtend. Why? En waar is de Hema?!? Die 30 minuten heenweg worden al gauw 45 minuten. En het stormt en regent. Brr. En dat allemaal vanwege een paar pastaborden. 

Uiteindelijk vind ik toch het echte centrum en  de winkelstraat, parkeer ik onder de kerk, kuier ik over de Markt naar de Hema en kan ik de borden zo meenemen van de klantenservice. De cassier is een Utrechter, uit Hoograven. Maar nu in Huizen. Helemaal uit Utrecht voor zes borden? vraagt hij verbijsterd. 

Enfin, ik kan het wel weer afstrepen van mijn to-Do-lijst. Bij thuiskomst vraag ik Bobby maar of hij de keukenkastjes wil herinrichten, want we hebben ineens twee serviezen; die van wijlen Schoonmama en die van mij. Beetje veel. Het past niet meer. Kastjes vullen kan hij goed.