Begin februari heb ik mij telefonisch aangemeld voor de NS-Keuzedagen. Misschien herinnert u zich dat nog. Ik wel. Het kon niet online en het kon niet aan de servicebalie. Het was zo’n karikatuur telefoontje dat het goed doet op verjaardagspartijtjes als het gesprek zich richt op telefonische helpdesks. Mijn keuzedagen zouden in maart ingaan. Maar de helpdesk had nog een leuke aanbieding in de aanbieding: voor 7 euro een extra keuzedag in februari. Ja maar eh, zei ik nog, ik ga in februari helemaal niet meer met de trein. Maar het was zo’n koopje, ik was een dief van mijn eigen portemonnee, zei ze. Nou goed dan.
Ik wou graag even oefenen met die Keuzedag, want ik heb beelden over die NS-kaartjesautomaat. In den beginne van de OV-Chip (hoe lang is dat alweer geleden?) was die automaat heel lastig en toen heb ik automatisch opladen genomen om nooit meer naar die automaat te hoeven. Als je de Keuzedag uploadt wordt-ie gebruikt voor je eerstvolgende treinrit. Je kan dus niet even uitproberen. Voor mijn geestesoog zie ik mijzelf alweer klungelen aan de automaat met een sliert ongeduldige haastige mensen achter mij. De mens lijdt het meest door het lijden dat zij vreest.
Vandaag heb ik een afspraakje in Amsterdam. Dat moet dan maar de eerste Keuzedag worden, ook al levert zo’n kort ritje financieel nauwelijks tot geen voordeel op. En ik moet ook nog opletten dat ik op tijd terug ga, want de Keuzedag geldt geloof ik niet in de spits.
Aan de Jaarbeurszijde van Utrecht Centraal staan wel 4 automaten. Daar sta ik niemand in de weg. En weet u... Het is in een vloek en een zucht gebeurd. Geen centje pijn. De Keuzedag staat op mijn chipkaart voor ik het doorheb. Ik heb niet eens kunnen oefenen met opwaarderen naar Eerste Klas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten