Lego

Eindelijk weer op de Bébé’s gepast. Met de gebroken pols en de almaar durende naweeën ging dat zeven maanden niet. Maar nu is alles voldoende hersteld on het aan te durven en bovendien zijn ze zo groot gegroeid dat ze zelf de trap op en af hopsen, en nauwelijks meer luiers doen. Alles is anders. Ze zijn gelukkig nog even enthousiast dat ik kom, en even betoverend, maar ze hebben veel meer een uitgesproken eigen wil en steken die niet onder stoelen of banken. Dat is even wennen. Dus: ‘Nee ik wil niets drinken’. ‘Nee ik wil niet naar bed’. ‘We willen films kijken’. ‘Je moet wel op de goeie knopjes drukken!’

Het lukt me uiteindelijk om met Bébé1 Lego te gaan spelen. Ook al heet het Lego Classic, het is heel anders dan ons Lego van vroeger. Vgoegeg. Bébé2 mag niet meedoen hè, dwingt ze af. 

Het is heel leuk, leerzaam en heilzaam ook. Je werkt heel erg via de gebruiksaanwijzing, stap na stap, want anders gaat het mis, en het vraagt veel van mijn fingerspitzen, rechts, wel te verstaan. Bébé1 werkt op haar herinnering en waar ze het niet kan mag ik het oplossen. Dat doe ik dan ook natuurlijk.

Ook willen ze allebei van de trap getild worden, wat ik dan ook maar doe. En alles gaat voorspoedig en leuk.