Schrijver

Omdat ik tegen wil en dank een soort Annemiek S.-adept ben geworden kocht ik haar nieuwe boek Lekenpraat. En wel in de boekwinkel Maassluis. Het was nog niet verschenen toen, dus het zou me toegestuurd worden. Ik volg haar gesprekken op zondagmorgen op de televisie en lees alles wat ze deelt op Facebook. Ze heeft een enorme productie. Ze weet ongelofelijk veel van religieuze stromingen en discussies, is zeer vrouwelijk menselijk, ze kan de meeste van haar gasten goed bevragen. Dat ze een persoonlijke sterke voorkeur heeft voor gewichtige kunstzinnige en belezen oudere mannen die best vaak te gast zijn in haar programma ergert me wel eens, maar het plezier spat van haar programma’s en haar stukjes af dus ik leg me er altijd weer bij neer.

Nu dus dit Lekenpraat. Ik had me er een vage voorstelling van gemaakt, zonder me er werkelijk te verdiepen, dus nu zit ik ermee op de bank. Annemiek S. is van vrijgemaakte komaf, heeft ooit aan het conservatorium gestudeerd en is daarna bij de omroep terecht gekomen. Daar kent ze Peeq van, Peeq en zij zijn beste vriendinnen. Ze heeft zich haar leven lang in boeddhisme en katholicisme verdiept en is dol op katholieke gebruiken. Dat herken ik erg bij haar. evenals het open en onbevooroordeeld doorvragen bj mensen hoe ze met levensvragen en spiritualiteit omgaan. Maar blijkens dit boek is zij nog steeds intens doordrenkt van de tale Kanaäns, van kindsbeen af en nog steeds, en dat heb ik juist niet, ik ben er allergisch voor.

Ze schrijft erg goed, heeft - waarschijnlijk door die bijbelkennis - een ongelofelijk grote woordenschat, dus dat is genieten. Maar wat de visie van de bijbel en de Koran op de rol van de vrouw is, om maar wat te noemen,