Al weken speel ik piano uit mijn versimpelde Beatles-boek. Alle liedjes even mooi en harmonieus en troostvol en eeuwig. Met Pasen speelde ik ‘Let it be’. Al een paar weken geleden schreef ik een blog over het boek en het nummer ‘Help’, herinner ik mij, en ook dat ik toen dacht: ‘Is dat niet te dramatisch? Als de mensen maar niet denken dat het slécht met me gaat.’
Nu val ik in een programma op Radio 1 waarin presentator Ghislaine Plag een man interviewt die helemaal gek is van de Beatles. Het item gaat over Bach, Beethoven en de Beatles. De drie B's. Wat mij dan irriteert is dat er niet af en toe even gezegd wordt voor de luisteraars die later instappen wie er aan het woord is, of zelfs alleen maar bij de aftiteling. En dus ga ik zoeken en duurt het nog tien minuten voor ik door heb dat het Stijn Fens was en dat ik het artikel waar dit gesprek waarschijnlijk op geïnspireerd was al gelezen had.
Nu val ik in een programma op Radio 1 waarin presentator Ghislaine Plag een man interviewt die helemaal gek is van de Beatles. Het item gaat over Bach, Beethoven en de Beatles. De drie B's. Wat mij dan irriteert is dat er niet af en toe even gezegd wordt voor de luisteraars die later instappen wie er aan het woord is, of zelfs alleen maar bij de aftiteling. En dus ga ik zoeken en duurt het nog tien minuten voor ik door heb dat het Stijn Fens was en dat ik het artikel waar dit gesprek waarschijnlijk op geïnspireerd was al gelezen had.
Ik moest maar eens een Beatles-cd kopen en in de auto leggen. Of eindelijk eens een radio met Bluetooth en handsfree bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten