Ik kan het niet meer houden en móet even naar Oosterbeek. Bij inmiddels mijn vaste tuincentrum in Wolfheze haal ik een beginnende rabarber. Het is een particulier bedrijf, geen keten. ‘Ze kunnen de economie toch niet kapot laten gaan’, zegt de eigenares. Hun eigen zaak gaat trouwens goed, eigenlijk beter dan ooit, vertelt ze. De mensen die al weken thuis zijn willen er toch maar iets gezelligs van maken en kopen veel plantjes. Ik ben niet de enige.
De Bébé’s dansen en buitelen over zichzelf en elkaar heen als ze me zien. Zo blij ben ik nog nooit ontvangen! ‘Het is wel fijn dat ik geen oma ben’, stellen we grijnzend vast, ‘Tantes mogen alles!’
We krijgen pannenkoeken. Spelen met treintjes, en zingen liedjes met als hoogtepunt ‘Hoofd schouders knie en teen (knie en teen)’ en ‘Dikkertje Dap’. Dan maak ik een afstandelijke buiging en keer ik grijnzend huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten