Roze

Al jaren droom ik van een oudroze parka. ‘n Behaaglijke warme winterjas met grote bontrand om de capuchon. Oudroze is echt mijn kleur. Nergens te vinden. Ja, in de najaarscatalogus van webwinkel Bonprix. Die jas ziet er prachtig uit maar als je de reviews mag geloven valt die na een paar weken uit elkaar. 

Het is al jaren winkel-in-winkel-uit. De laatste keer was afgelopen februari in Rostock, daar vond ik er een bij een Peek&Cloppenburg maar die was te stug. Het steekt wel nauw, inderdaad.

Ik heb wat met jassen. Als we wandelen en regen dreigt heb ik al jaren een donkerblauw Noors regenjack dat niet waterdicht is. Ik had een fantastische pauwblauwe Patagonië-jas maar die draag ik niet vanwege herinneringen. Ik heb een oudroze vestachtig jasje maar dat pluist zo dat het er wat armoedig uitziet. Will zegt ook steeds dat ik een goede wandeljas moet kopen. 

Dus toen ik vorige week een nieuwsbrief kreeg van de ANWB met jas-aanbiedingen dacht ik: Die moet het dan maar worden. Weer een knalblauwe. Ik naar de binnenstad, jas passen, mijn maat niet, via webwinkel besteld. Betaald. Kwestie bij dezen afgesloten.

Maar. In Amstelveen afgelopen zaterdag loop ik even door het grote winkelcentrum en verdomd: bij Paprika hangen oudroze lenteparka’s. Ik pas ‘m, niet mijn maat, máár zegt de verkoopster: wel in Nieuwegein. 

Om kort te gaan: nu heb ik ze allebei. Alle andere jassen in een vuilniszak in de Leger des Heils-bak. Een nieuwe levensfase met nieuwe kleurtjes.