Gelezen: Sjoerd Huizinga, De avonturier van Yn ‘e Line’ door Dirk van Ginkel. Een mooi voorbeeld van bezetenheid (enthousiasme) die tot tentoonstelling en boek leidden. Toen ik vorige week te Drachten bij de tentoonstelling was heb ik van het boek bij de uitgeverij een recensie-exemplaar aangevraagd. Ik schreef het stuk, kreeg geen antwoord en toen het stuk al gepubliceerd was kwam het boek met de post.
Leuk om te zien hoe ze te werk zijn gegaan. Sjoerd Huizinga was binnen de kunstenaarsgroep de meest experimentele met wilde kleuren en vormen, zeer levendig, maar in de omgang met de mensen stil, een dromer, naar binnen gericht. Als je naar zijn foto’s kijkt doet hij een beetje denken aan wijlen de schrijver Frans Pointl. Een huisschilder te Buitenpost (en later te Haren) die in zijn schaarse vrije tijd schilderijen maakt. En vaak weggeeft. En die met een groepje medeschilders regelmatig over elkaars werk discussieert.
De toenmalige directeur van het Museum Drachten vond Sjoerd Huizinga de grootste verrassing van de groepstentoonstelling in 2018, vertelde hij aan journalist Dirk van Ginkel. Maar eigenlijk was er vrijwel niets bekend over de man. En samen met een galeriehouder ging Van Ginkel op zoek. Via oproepen op de radio en in regionale kranten kwamen ze in contact met verre familieleden, oude buren, knipsels, plakboeken, en beetje bij beetje kwamen er kleine verhalen en schilderijen.
Mooi leuk boek van een ontdekkingstocht. En veel beeldmateriaal ook. Dat ‘t zo’n lieve dromerige man was, die die kleurige schilderijen maakte: dat ontroert mij nu weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten