De Haar

De Duitse vriendinnen doen nu het zomer is veel uitstapjes en vandaag mag ik ook mee. Ze gaan naar ‘Haar Zuilen’ appt een van hen, dus ik concludeer dat we gaan wandelen om Haarzuilens. Maar nee, ze gaan naar het Kasteel. Kasteel De Haar. Ik houd niet zo van kastelen, van die kamers vol pracht en praal. Over de ruggen van wie was dat, denk ik dan altijd. Hier is ook nog eens een gigantische kasteeltuin bij.

Mij hoor je over musea momenteel niet gauw klagen, maar hier bij kasteel De Haar is het veel en veel te vol, en waar het te vol is wordt niet opgetreden. Vooral vervelend is de entree van het kasteel met ongeventileerde nauwe trapjes en gangetjes, die steeds verder volstromen en niet doorstromen doordat het niet duidelijk is hoe. Iedereen wacht. Wanneer ik na tien minuten op onderzoek ga wat de oorzaak is van de opstopping blijkt dat het ter plekke onduidelijk is wanneer men met haar entreebewijs door/langs het toegangspoortje met de scanner kan. Omdat dat apparaat rood straalt is denken de mensen dat ze moeten wachten. Ik vraag aan de vrijwilliger ná de scanner - die de bezoekers welkom heet - of er niet een bordje naast de scanner gezet kan worden waarop te lezen is dat men ook bij rood mag doorlopen. Maar dat is iets voor de staf, zei hij. Niet voor hem.

Ook in veel van de ruimtes zijn er opstoppingen bij de ingangen van de kamers. Want er mogen maar zes of tien mensen in elke kamer. Op een gegeven moment wil ik alleen nog maar naar buiten, maar dat kan niet vanwege de opstoppingen. Er ontstaat zo allerlei irritatie en gedoe. Het zou fijn zijn als dat door de medewerkers een beetje gereguleerd wordt. Quod non. Ik mail maar een klacht.