Hoe lang is het geleden is dat ik bij een concert was? Vandaag zijn we ineens in de Jacobikerk waar de laatste aflevering van ‘Kerken luisteren’ is. De aankondiging vond ik op de site van TivoliVredenburg onder de (gratis) vrijdag-lunchconcerten.
Normaal kunnen er vele honderden mensen in deze kerk, maar nu met de corona-regels maar hoogstens 100. Om en om is een rij leeg en op een bank waar normaal makkelijk zes à zeven mensen kunnen zitten zitten nu hoogstens drie (in geval van huisgenoten), maar meestal maar twee. Het plek zoeken is een beetje een gespannen bezigheid aangezien het voor nieuwkomers niet in een keer helemaal duidelijk is wat de spelregels zijn. De impuls há!-een-mooi-plekje! leidt meestal naar een verboden plekje leidt en sommige ‘angstigen’ zijn een beetje snauwerig van angst. Maar als het musiceren eenmaal begonnen is is de spanning voorbij en is er gedeelde grote vreugde om het eindelijk weer bijwonen van live muziek.
Een Catalaanse pianiste Carol Ruiz Gandia uit Maarssen en een Nederlandse liederenzangeres Mignon Primus. De pianiste speelt Mompou waar ik erg van houd. De zangeres is van de romantische liederen, onder andere Brahms. Deze kerk is niet zo geschikt voor hun geluid, veel te groot en veel te veel galm, maar toch is het fijn er te zijn.
Natuurlijk laten we vrijwillig geld achter voor de muzikanten, dat doet iedereen. Ze zijn zo blij dat ze mogen optreden. Wilt u nóg een toegift? vragen ze. Já, antwoordt het publiek, en de muzikantes stralen. Ik krijg er tranen van in de ogen. O! Dat het maar gauw voorbij moge zijn met dat Corona.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten