Wij hebben diverse telefoonwinkels aan de Amsterdamsestraatweg, maar die vertrouw ik niet. Rare winkels zijn het met veel toeters en bellen en blingbling. Ik heb een adresje in de Tolsteegwijk, Hoograven, winkelcentrum Smaragdplein, en dat vertrouw ik wel. Het begint net te regenen als ik ga fietsen, het is wel een half uur fietsen. Ik passeer al die telefoonwinkels aan de Amsterdamsestraatweg, dus ik zou toch daar heen kunnen gaan, maar ik vertrouw ze nog steeds niet. Kletsnat kom ik in Hoograven aan.
De jongens zeggen meteen: ‘Waterschade!’ en gaan ervan uit dat de telefoon in het water heeft gelegen. Dat is niet zo, zeg ik, maar ja, wie moet ik waar van overtuigen. Dat vocht zit niet alleen op de lens van de camera, zeggen ze, dat zit overal in de telefoon. Uw telefoon doet het nu misschien nog wel, maar die kan any moment uitvallen.
‘Wat kunt u voor mij doen?’ piep ik. ‘Een waterschadebehandeling. Kost 25 euro en duurt 48 uur.‘ Dan maken ze je telefoon open en weer droog. Maar geen garantie.
Het is te erg, 48 uur zonder telefoon. Die is mijn draadje naar de buitenwereld. Appen. Ik fiets weer naar huis en kijk naar binnen bij de telefoonwinkels aan de Amsterdamsestraatweg. Waterschade lijkt me een veelvoorkomend probleem. Dat kunnen die winkels vast ook wel. Ik bel er eentje op en die zegt dat de waterschadebehandeling bij hem anderhalf uur duurt en 35 euro kost. Huh?
Bobby heeft een kennis die reparaties verricht in de electronica, die bij ons in de buurt woont. Die is betrouwbaar en niet duur. Hij doet geen telefoons, reageert hij desgevraagd, en hij adviseert de telefoon 48 uur luchtdicht in een bak droge rijst te leggen. Dat gaan we nu eerst maar proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten