Het nieuwe werken

De communicatiemanager van de organisatie waar ik nu wat werk voor doe heeft veel te weinig uren (16) voor haar werk. Zij is degene die mij opdrachten geeft en feedback. Omdat ze het te druk heeft blijven veel vraagstukken even liggen. Even? Dagen, soms weken. Vaak zijn het maar kleine kwesties, maar je hebt toch een reactie nodig voor je verder kan. En die komt dan niet.

Nu wil ze ook nog elke maandagochtend videovergaderen via Teams. Mijn eersteTeams-meeting ging mis. Of dat nu aan mij lag of aan hen, of aan Teams, daar kom je nooit meer achter, maar ik had gevraagd (al 2 maanden geleden) of ze me misschien even samen aan een scherm zou kunnen inwerken. Dat hield ze af. Nu kwam erbij dat ik werd geacht te e-mailen via hun e-mail-omgeving, waar ik een account voor had gekregen. Ik vergeet wel eens naar deze Company-mail te kijken omdat ik daar (nog) niet veel mail krijg. Dus wil ik graag de instellingen om die mail via de mailapp van de telefoon te kunnen bekijken. 

Op hun intranet staan tientallen zo niet honderden handleidingen, maar dat zijn dan pdf’s van 75 pagina’s, too much Information. ‘Ik zou zo graag iemand die het even voordoet wat voor mij relevant is’, bleef ik herhalen. ‘Kan ik niet even met mijn laptop langskomen? Het kost je niet meer tijd.’ Maar ze houdt af. Telefonische afspraak. En die dan weer uitgesteld..

Vanochtend dan eindelijk het telefoontje. ‘Ik zie dat je (te) veel werk hebt’, zeg ik, ‘maar als ik geen antwoord krijg kan ik niet verder.’ Ja dat snapt ze. Dat zegt ze steeds: ik snap je. Ik wil graag even samen langs de schermpjes lopen. Dus daar gaan we. Telefonisch. Zij legt het uit. 'Dan ga je naar die pagina en dan zie je dat.' 'Dat zie ik niet.' 'Wat zie je dan wel?' Zucht. 

Ik wil best geloven dat in sommige gevallen videovergaderen handig en efficiënt is. Maar ook heel vaak niet. Vaak is het best tijdrovend en inefficiënt. Je wordt er na een tijdje moe en ongeconcentreerd van. Ik ben niet de enige, je leest er steeds vaker over..