Als het even kan loop ik - al dan niet samen met Bobby - rond half elf, elf uur een ‘Achtje’. Door het parkje en langs de Beatrixlaan. Het is dan donker en helemaal stil, bijna iedereen slaapt al. De hondenuitlaters hebben hun rondje al rond half tien gedaan. Er is zo’n mooi liedje van Ramses Shaffy over ‘s nachts op straat. Dat is nog veel later, ver na middernacht, in hartje Amsterdam.
Bobby en ik praten over de avondklok. Vanaf 20 uur mogen we straks misschien niet meer op straat. Waarschijnlijk. We zullen ons er aan houden, maar we snappen niet echt welk doel ermee wordt gediend. Dat jongeren niet meer naar feestjes gaan? Dat we ‘s avonds niet meer bij familie of vrienden te eten gaan? We geen Achtje meer lopen? Dat de urgentie aangescherpt wordt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten