Aan de Zeeburgerdijk te Amsterdam, waar ik van 2010 tot 2015 woonde, brandde ik op de een of andere manier veel kaarsen, van die mooie dikke gekleurde stompe kaarsen. Ik moest de resten altijd bewaren, want Bobby zei dat hij graag zelf kaarsen smelten. Maar het kwam er steeds niet van. Ik weet nog die enorme zak met kaarsvetresten bij de verhuizing in 2015. Kan die niet weg? Nee die kon niet weg. Vandaag is het dan eindelijk zo ver. De afgelopen week hebben we allemaal blikjes en wc-rolletjes gespaard en is het feest begonnen. Het grappige is dat je geen idee hebt hoeveel volume kaarsvet we hebben. Het smelten van het kaarsvet gaat in een blik au-bain-marie per kleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten