Miro

Bij het Rode Kruis Utrecht waar ik sinds een tijdje medewerker communicatie ben heb ik na het kennismakingsgesprek eigenlijk niemand meer ontmoet. Overleg gaat via Whatsapp, mail, telefoon of Teams (waar ik minder goed mee uit de voeten kan dan met Zoom). Aan Teams onttrek ik me daarom een beetje, maar nu hebben we binnenkort een brainstormvergadering. Daar blijken we nu ineens niet alleen in Teams te gaan werken maar ook met de tool ‘Miro’. Lees ik op de Whatsapp. 

Eerlijk gezegd word ik een beetje duizelig als er weer een nieuwe tool voorbij komt. Ik heb daar niet echt talent voor. Mag deze beker aan mij voorbij gaan, denk ik dan. Ik trek me terug, denk ik dan, ik dóe dit niet, denk ik dan. Is het leeftijd? Ben ik oud en der dagen zat? Dat wil ik natuurlijk niet en dan herpak ik mijzelf en ga ik toch maar weer mijn stinkende best doen. Als je in een baan met collega's werkt heb je doorgaans management dat  je nieuwe tools aanreikt (opdringt) en collega's met wie je het samen aanleert. Nu moet ik het zelf doen. 

‘Miro’ dus. Qu'est-ce que c'est que ça? Eerst moet je je aanmelden en registeren, dat alleen al, waarom en waartoe, om erin te geraken. En dan krijg je allemaal schermen waarvan je denkt: Waarom en waartoe. Je moet er post-itjes op plakken. Miro is bedacht voor creatief brainstormen in coronatijd. 't Is dat de  jongere communicatie-collega's zo razend enthousiast zijn dat ik denk: Lucie, doe even je best, wie weet... En voor ik het door heb heb ik wat post-its geplaatst.