Het is niet alles koek en ei bij Auntie. Een week geleden heeft van haar medebewoners haar een flinke zet gegeven toen zij hem ergens over terechtwees, en toen is ze naar gevallen. Ze waren bang dan ze haar heup had gebroken, maar dat lijkt niet zo. Wel heeft ze pijn aan haar lies. Ze loopt niet meer. Ze ligt op bed en heeft haar kamer nu dicht. Dan kan die onverlaat niet meer binnen komen.
In haar kamer staan twee rolstoelen en een postoel, dus het is er aardig vol. De verpleging is een beetje afwezig wegen een afscheidsfeestje van een collega die met pensioen gaat.
Vandaag kijkt Auntie naar Ma Flodder. RTL 7. Ze geniet er erg van. Dat is leuk om te zien. Er komen allemaal politieagenten bij de Flodders langs, en dan glundert ze helemaal. Haar Wiebe was ook politie-agent. ‘Ik vind dat zó mooi, politie-agenten! Ik weet ook niet waarom’.
Ik op mijn beurt vind bezoek met de tv aan niet makkelijk. Moet ik dan ook gaan kijken? Na Ma Flodder komt er een Amerikaanse serie. RTL7.
Af en toe praat ze nog wel. Ze vind het leven niet zo leuk meer. De dagen duren zo lang. ‘Wie heeft eigenlijk besloten dat ik hier moet wonen? Van hogerhand?’ De dokter, zeg ik. U kon niet meer alleen wonen. Ze knikt. Dat klopt. Ze kan niet meer alleen wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten