Katjes

Ik snak naar weer eens een tekening. Maar ik weet niet goed wat. Het beeld moet een glans hebben. De krokussen en de narcissen zijn met de jongstleden storm en hagel weer helemaal dichtgegaan. M’n piepjonge bietjes en slaplantjes lijken het barre weer wel te overleven, maar die hebben nog wat tijd nodig. Die zijn ook nog geen onderwerp.

Vanavond val ik bij de conference van Freek de Jonge in slaap. Het ligt niet per se aan Freek, ik ben moe van een dag BeamTeam, lezen en lekker dikkedakken. 

(Ik lees momenteel Een huis in Engeland. Roman van een kleinzoon van Maarten Asscher. Het gaat over het huis van zijn grootouders in een vredig voorstadje van Londen. Het boek begint over zijn slechte slapen, hij slaapt max vier uur per nacht. Hij herinnert zich goede nachtrust tijdens logeerpartijen hij bij zijn grootouders. In zijn slapeloze nachten gaat hij zich álles van het huis en van zijn grootouders herinneren. Het is voor mij een troost dat anderen ook aan slapeloosheid lijden en te lezen wat zij doen. De tips van deskundigen en familie en vrienden naast zich neerleggen, want die helpen niet.)

Als ik midden in de nacht wakker word en naar bed ga wil het slapen dus niet meer. Ter verstrooiing ga ik eerst een poosje weer naar Freek kijken, maar die man heeft een te onrustige energie. Je hoopt toch in slaap te vallen. 

Dan maar een tekening proberen. In de nacht. Het onderwerp weet ik inmiddels: vroege bloesem. Ik heb prachtige knalroze prunustakken in de kamer staan, maar die vind ik te moeilijk. Het worden katjes, volgens de Techniek Lucie, zoals de lijstenmaakster laatst zei. Dan ben je dáár mee bezig, en niet met die gedachtenstroom. Het is nu vijf uur. De afwerking mag morgen bij daglicht.