Als ik in de spiegel kijk zie ik een spookoog. Help! Bijgaand plaatje is niet mijn oog, maar een plaatje van internet. Het oog doet niet zeer en ik zie goed, maar het ziet er behoorlijk eng uit. Ik google wat in de rondte en lees overal dat je met dit fenomeen niet naar de huisarts hoeft. Het gebeurt zonder oorzaak en het gaat vanzelf weer over.
De dokter wil jou in deze tijden liever niet over de vloer hebben. Dat is wederzijds. Maar om elf uur bel ik toch maar de assistente die haar taak is om als het even kan de mensen de deur te wijzen. Na enig aandringen (‘het ziet er héél eng uit en het oog traant ook’) mag ik toch komen. Gelukkig zegt de dokter ook: ‘Wat ziet dat er eng uit’, hij is ook een mens, maar het is volgens hem gewoon een gesprongen adertje. Het gaat echt vanzelf weer over. Het is wel zo erg, waarschuwt hij, dat dat wel een paar weken kan duren. Jeetje. Gelukkig heb ik een lange lok die ik voor mijn oog kan laten hangen.
(De site Oogweb.nl voor oogheelkunde-onderwijs meldt: 'Het heet een 'subconjunctivale bloeding', die meestal spontaan optreedt. Roodheid kan beperkt zijn tot een deel van het oog, of het hele oog in beslag nemen. Dit lijkt alarmerend, maar verdwijnt spontaan binnen twee weken. Alleen geruststelling is nodig.)
‘En wanneer krijg ik nu de AstraZeneca-prik’, vraag ik hem, nu ik er toch ben. Want de assistente zei eerder deze week dat ze dat niet kon zeggen. De dokter weet het gelukkig wel en wil het ook zeggen. Het wordt 13 april.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten