Naar de bollen

Je kan dat dan zo hebben, dat het half april is en dat je naar de bollen wilt. Ik heb dat in elk geval. Dus Will en ik naar de bollen. Als startpunt voor de wandeling kiezen we het voormalig NS-stationnetje bij Lisse, daar is nu een TOP-locatie, met gratis parkeren en een kaart met wandel- en fietsroutes. 

Helaas, die ‘bollenwandeling’ kan ik echt àfraden. Ik schiet weliswaar de mooiste plaatjes die er te schieten vallen, maar dat is je reinste leugen en bedrog. Zo mooi is het bij lange na niet. Bijna de hele tocht gaat langs en over asfaltwegen, en daar is het enorm druk met fietsen, brommers, scootmobielen, tractoren en auto’s. Wij zijn niet de enigen die naar de bollen willen. Wij lopen het gemotoriseerde verkeer gewoon in de weg. 

Veel velden met bollen zijn al getopt, dus daar valt weinig aan te beleven. Op de plekken die wel mooi zijn (zie mijn compilatie) staan tientallen mensen-zoals-wij te fotograferen. Nee, origineel is dit niet nee. Naar De Keukenhof kun je nog niet, maar misschien binnenkort weer wel. Ik begin steeds hoger op te geven over De Keukenhof, hoe práchtige bloemen daar staan. ‘Ik regel wel kaartjes’, roep ik, ‘zodra het weer kan.’ En dan op het einde, als we aan het eind van ons latijn zijn, passeren we een zeker ‘Kasteel De Keukenhof’, dat is iets anders dan Dé Keukenhof, wat is dit? Met ook prachtige tuinen (Zocher), kunst, wandelroutes, vrij toegankelijk... Huh? Waarom weten wij dat niet?