Sansevieria

Bobby belt of ik de sansevieria uit de bibliotheek naar zijn werk wil brengen, en nog een plantje. Dat is goed. In de vensterbanken van onze ‘bibliotheek’ en mijn ‘kapelletje’ heb ik vanwege de zon uiteindelijk vooral vetplanten neergezet. Die overleven het el als ze een tijdje geen water krijgen.

Ik weet nog goed dat ik die sansevieria kocht, omdat de planten op die vensterbanken een kwijnend bestaan leidden. Een keer heb ik er stiekem een weggegooid en vervangen door deze verse sansevieria. Af en toe bespreken we de taken in huis en Bobby doet nu al maanden trouw de planten binnen. De sansevieria staat er echt blakend bij.

Dus ik zeg: ‘Dat je nou net díe uitkiest, de mooiste van het hele rijtje. Ik ga meteen naar Vechtweelde voor een nieuwe.’ Want ook tuincentrum Vechtweelde is maanden dicht geweest. Nu mogen we weer, zij het op afspraak. Raar hoor, die straffe regels. Zo’n tuincentrum is zó groot en ruim. 

Hoewel ik geen afspraak heb mag ik toch naar binnen. Er zijn haast geen klanten. Binnen wordt net het personeel toegesproken door de baas, en ze applaudisseren met zijn allen, net op het moment dat ik langsloop. Dus ik grijns wat naar ze, alsof ze voor mij klappen. Want ik ben ongeveer de enige klant in dat hele tuincentrum. Dan krijg ik alsnog applaus. 

Ik ben echt blij dat ik weer in het tuincentrum ben en koop bij de vetplanten ook nog een aloë vera. En bij de tuinvreugde een rodondendronnetje. En bij de kussens pak ik snel een lekker zacht goudgeel nek-kussen mee. Bij de bak met nek-kussens staan nog twee dames te rommelen. ‘Lekker kopen’, lachen we naar elkaar. Domweg gelukkig in het tuincentrum.