Vandaag proberen we de pasta van kikkererwten. Het is te doen, maar lang niet zo lekker als de echt Italiaanse pasta’s. De pasta van maïs eerder deze week was - hoewel plakkerig - wel lekkerder dan deze. Twee grote tassen vol pakken echt Italiaanse pasta’s - in alle vormen en maten - hadden we in de voorraadkast staan. Bijna alles heb ik nu weggegeven. Ik breng de mensen er een beetje mee in verlegenheid. ‘Dat hoeft niet!’ roep ik. ‘Wij willen ze gewoon het huis uit.’
Ik ga even langs de toko op het Prins Bernhardplein voor de Oosterse sauzen. Maggi bestaat voor zover ik kan vinden niet glutenvrij, maar wel Kikkoman sojasaus. En de toko heeft ook zelfgemaakte sambal, waar echt (écht) geen gluten in zit, verzekert de verkoopster mij.
De diëtiste waar Bobby gister was verwijst ons naar een glutenvrije bakker Gebaksjuwelier in Culemborg en een glutenvrij restaurant The Food Club aan de Amsterdamsestraatweg. Die laatsten adverteren er niet mee, want dan komen er geen ‘gewone’ klanten meer.
Ik doe echt mijn best op een heerlijk bordje pasta uit de oven. Klassiek. Gehakt-groente-tomatensaus-kaas-erover. Een paar uur na het avondeten bekennen Bobby en ik aan elkaar: 'Nee, deze pasta was niet zo lekker.' Zo blij en gelukkig als je kunt worden van macaroni uit de oven, nee die ervaring hadden we nu niet. Het was een beetje bordkarton. Misschien moeten we ons beperken tot aardappelen-groenten-vlees en rijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten