De tweede prik

Eindelijk is het zover: de tweede prik. Bij AstraZeneca duurt de tijd tussen de twee prikken twee keer zo lang als bij de andere vaccins. Zeven weken. Bij ons gebeurt het prikken bij de huisarts.  De eerste keer was het helemaal niet druk, toen zat ik in de wachtkamer met enige morbide obese types, nu is het een gekrioel van jewelste. We wonen in een volkswijk, het type wijk waarvan vastgesteld is dat minder mensen zich lieten prikken. Inmiddels zijn ze zo te zien wel overtuigd van het vaccineren.

Weer krijgen we na afloop van de prik het kook-ei mee, dus nu zit ik met vier tikkende eierwekkers in een van de spreekkamers. Een beetje een bizarre ervaring.  

Benieuwd of ik weer bijwerkingen krijg. Mijn ‘zere voeten’ na de eerste prik waren nogal een fenomeen, dat weken duurde. M. had het aan haar huisarts nagevraagd, en die had geknikt. Mijn bijwerking ‘zere voeten’ viel onder ‘gewrichtspijn’, en zou een bekende bijwerking zijn.

Ik vraag nog even na bij deze en gene medewerker hoe het zit met de administratieve verwerking, omdat we horen en lezen dat dat bij de huisartsen niet zo op orde is. Dit in verband met toekomstige reisdocumenten en toegangsbewijzen. Een geel vaccinatieboekje heb ik niet. Volgens mij ooit wel gehad toen ik naar Maleisië ging, maar geen idee waar dat gebleven is. 

Veel wijzer word ik er niet van. De een zegt dit de ander dat. Vooralsnog heb ik een oranje kartonnetje met twee stempels. We gaan het zien.