Publiceren

Há! Ik heb weer een nieuw stuk op Museumkijker.nl. Vorige week had ik er hier al een alinea over getypt, over de tentoonstelling van Eva Jospin waar ik vorige week was, maar zo'n impressie is niet voldoende voor daar. En nu is het artikel klaar en gepubliceerd. Elke keer ben ik er weer trots op.

Afgelopen weekend las ik een interview in Trouw met Hedy d'Ancona, de never ending Hedy d'Ancona. Ze heeft nu weer een boek geschreven over ouder worden, hoe je dat doet. Vrolijk verval heet het. Hoe je - ook als je over de tachtig bent - de tijd een beetje zinvol doorkomt. Zij is natuurlijk heel actief. Nooit anders geweest. Een van de aanbevelingen die mij aansprak was haar dat je het best elke dag een plan kunt hebben. 'Ook al is het maar dat je de trap gaat schoonmaken'.

Zelf wil niet elke dag een plan, maar wel een paar dagen per week. Anderzijds heb ik ook lége dagen nodig omdat die wellicht tot creativiteit en onverwachte dingen kunnen leiden. Omdat de opdrachten maar traag komen en de opdrachtgevers weinig haast en urgentie lijken te hebben, heb ik minder stukken te maken dan ik zou willen en kunnen. Moet ik dan helemaal níets meer willen, denk ik dan.

In Hoenderloo was ik op bezoek bij M. die als kluizenaar in het bos leeft. Zulke bezoekjes zijn ook weer een plan om naar toe te leven en na afloop om er van na te genieten. Het was geweldig. Dat leven in het bos klinkt allener dan het is, ze woont op een gezellige grote camping. Zij is helemaal gelukkig daar in dat bos. Vooral, zegt ze, omdat dat ze núl verplichtingen heeft. Terwijl ik soms nog kan snakken naar iets meer verplichtingen. Anderen zie ik hun pensioenperiode volplamuren met sport, vakanties, werkjes, bestuurswerk. Horror vacui. Dat vind ik dan ook niet wijs. Ergens in het midden ligt het ware.

Het interview met Hedy (voor betalende abonnees): https://www.trouw.nl/verdieping/oud-policita-hedy-d-ancona-83-er-zijn-weinig-oude-rolmodellen-dat-is-een-gemis~b750ddce/