'Zomergasten' met Floris Alkemade, van beroep architect en rijksbouwmeester. Ik had al eens een lang stuk van hem gelezen in het boek Land Art Flevoland, waar hij zijn mening gaf over hoe Nederland omgaat met de ruimte en de natuur. Over de verrommeling van het landschap met al die snelwegen en distributieterreinen.
Alkemade is behoorlijk high brow. En afstandelijk. De kalmte zelve. Je moet goed opletten, zeg maar, anders zweeft het langs je heen. Wat me bijbleef is het verhaal over zijn jeugd, dat hij als puber tamelijk moeilijk was, met zijn vriendjes veel kattenkwaad uithaalde en uiteindelijk door zijn ouders in een internaat werd geplaatst, een school bij een klooster, wat hem wonderwel beviel: de discipline, de drang om kennis te vergaren. En dat over het onafgebouwde kasteel bij Almere, dat al een ruïne is voor het een kasteel heeft kunnen zijn. Hij had leuke YouTube-filmpjes van jongens uit Almere die stiekem naar dat kasteel toe gaan.
Wat prettig is dat hij zo optimistisch is over de veranderingen in de wereld. De wereld moet veranderen en je kunt er maar beter van genieten. We zitten in roerige tijden met klimaatveranderingen, de maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen tegen te gaan, alles elektrisch, van het gas af, de vastgelopen woningmarkt. Hij gelooft dat kunstenaars en wetenschappers met hun beeldende denkkracht voor het verschil kunnen zorgen. Niet bang zijn voor veranderingen, maar ervan genieten.
Hij vertelt dat hij in het huis woont van zijn ouders, en dat daar bijna niets in verandert. Zijn vrouw moet er nog aan wennen, zegt hij. En hij vertelt dat in Coronatijd zijn vrouw en dochters steeds naar Netflix keken waar hij niets aan vond en zo heeft hij YouTube leren kennen. Heeft er veel tijd aan besteed om de algoritmes zo in te stellen dat er filmpjes komen die hem interesseren. Alsmaar zoektermen invullen die hem aanspreken. En zo vond hij een fragment waarbij computernerds de computer repareren die bij het oud vuil gevonden was die gebruikt was bij de eerste landing op de maan. Zo'n computerbord met draadjes en verbindinkjes en jongens die dat allemaal kunnen ontleden.
Maar ook al is het highbrow, het is ook verrassend. Highbrow hoeft niet negatief te zijn. En hij had ook verrassend 'gewone' vreugden, zoals een fragment van het SBS6-spelprogramma 'Wedden dat ik het kan?' over een meisje Amber dat in één minuut 15 handstanden maakt in een kliko. Het kán niet en toch doet ze het. Nooit gezien door het VPRO-publiek natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten