Misschien verveel ik u, ik hoop het niet, maar het is wat het is: we gingen wandelen in Zouweboezem. Wat een geweldige naam. Het is een moerassig gebied aan de Lek tussen Lexmond en Ameide. Vijfheerenlanden heet dat gebied. Will had het gevonden. Práchtig. Water, riet, vogels, molens, oer-Hollands zeg maar. Echt bij de Lek, zoals laatst bij Everdingen, dat lukt hier helaas niet. Ja, als je over diverse hekken klimt en de grassige uiterwaarden trotseert.
Langs de Lekdijk zie je veel fruitteelt, appels, tamelijk grootschalig, men teelt er - blijkens bordjes langs de weg - voor AH. Al wandelend hóór je in de grootschalige boomgaarden de Poolse seizoenarbeiders praten, maar je ziet ze niet. Op de dijk rijdt een dikke Poolse Mercedes. Dat zal wel de zetbaas van het Poolse uitzendbureau zijn.
Bij Ameide is het voetveer naar de overkant, naar Lopik. Een jaar of wat geleden was ik in Ameide, misschien regende het toen, maar ik vond het ondanks ook de statige patriciershuizen érg treurig. Het enige restaurant was failliet. Op een educatief bord bij het pontje staat dat Ameide een roerige geschiedenis kent. Het kreeg ooit stadsrechten van Floris V. En door de eeuwen heen was het vaak de dupe van oorlogen tussen de graven van Holland en de bisschop van Utrecht. En van dijkdoorbraken.
Nu ziet het een stuk welvarender uit. Het restaurant is weer open. De bediening is zó aardig dat het niet normaal is. Echtpaar en zoon blijkt de zaak afgelopen mei overgenomen te hebben. ‘We wagen de sprong. Er komen hier veel fietsers.’ Misschien is de opleving het dorp het gevolg van Corona en de naar de buitengebieden trekkende stadsmens. Prachtig wonen daar aan de Lek. En wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten