Ik mag weer naar de gewichtsconsulente. Eindelijk. Ze was op vakantie. Het is de eennalaatste keer. Dan hebben we dat ook weer gehad. Ze is heel tevreden. Ik geef haar ook alle reden tot tevredenheid. Bij haar ben ik 5 kilo afgevallen, en als ik de weken interval-vasten meereken vóór ik naar haar toe ging ben ik nu 7 kilo kwijt. We zijn er nog lang niet, maar toch op de goede weg. Ik krijg veel complimentjes. Bijvoorbeeld: ‘Heb je een nieuwe bril? Nee? Wat dan? Er is echt iets ánders aan je.’
Ik zeg alle juiste dingen, zoals dat ik besef dat het allemaal mijn eigen keuze is allemaal. Dat is de wijntjes niet meer mis. Dat ik soms wel lekkere broodjes mis, en patat. Maar dat ik zo leuk en lekker kook dat ik daar zoveel aan beleef, dat het allemaal goed is. En de gestage afname van het gewicht, het opschuiven van de gaatjes van de broekriem. Het moeilijkst is het buikvet. Dat gaat echt langzaam. Nóg minder koolhydraten, écht keto, dat zou helpen, zegt ze. Maar zo gaat het toch ook goed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten