Een jaar geleden was ik op bezoek bij M. in haar chalet in Hoenderloo, die nogal vol stond met graphic novels. Opgestapeld langs de wand. ‘Zou je niet een boekenkastje nemen, onder het raam is een mooie plek,’ suggereerde ik, maar daar voelde ze niet voor. Maar een half jaar later was er iets veranderd. Ze had een boekenkasttafeltje bedacht dat het antwoord zou zijn op die graphic novels op de grond. Het waren er alweer een heleboel meer geworden. Nu nog een meubelmaker. ‘Waarom vraag je Hani501 niet?’ zei ik, ‘die kan alles en die heeft net een cursus meubelmaken afgerond.’
Omdat er speciale planken hout in moesten (essen, iep en eiken) duurde het even (4 maanden) voor het werkelijke meubelmaken kon beginnen.
Vandaag is het meubel af en gaat Hani501 het bezorgen. ‘Mag ik erbij zijn?’ vraag ik. En dat mag. Dat wordt een héél bijzondere dag. De vreugde van M. over de verwerkelijking van haar droom is ongekend. De vreugde van Hani501 over het maken ook, want ze heeft onderweg in Oudega (ergens in de buurt bij Heeg) een werkplaats leren kennen, een coöperatie, waar ze nu lid van is met allemaal mannen die van timmeren en zagen en houtbewerken en meubelmaken houden. Zij kan wel twee uur vertellen over het maken van de boekenkasttafel.
We doen ook even een boswandeling, en dan gaan we aan de champagne (1 glaasje) om het kastje te vieren. En M. maar glunderen. ‘En nu de boeken erin’, zei ik na de champagne, want ik kan niet zo goed tegen rondslingerende boeken. Maar daar voelt ze niet zo voor. Nou vooruit, omdat ik zo aandring, een páár, maar niet alle. ‘Het is de kunst het kastje een beetje leeg te houden’.
Lees verder:
- Hani501’s blog over het boekenkasttafeltje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten