De Bosporus

Kent je die mop van die twee die naar de Bosporus zouden? (Die gingen niet.) Misschien herinnert u  het zich: ik heb een schoonzus en zwager in Istanbul. Hij is waterbouwkundige en is/was werkzaam bij een ambitieus project om de waterhuishouding rond Groot Istanbul toekomstbestendig te maken. Maar de samenwerking is spaak gelopen, mede door de politieke verhoudingen en benoemingen in Istanbul. Onder Erdohan waren er betere mensen benoemd dat onder de huidige burgemeester Ekrem Ímamoglū. Gevolg: na veel gedoe project geskipt: zwager en schoonzus komen eind oktober terug naar Nederland. Of we nog een keer langskwamen. Door Corona had het al die tijd niet gekund. We hadden ja gezegd en zouden hun állerlaatste week komen: eind oktober. 

Omdat zij de afgelopen maanden wegens overlijden van zijn beide ouders zoveel op en neer naar Nederland waren geweest en dat reizen van en naar Turkije bijna gewoon leek, had ik mij met de mogelijke Corona-actualiteiten eigenlijk niet veel beziggehouden. Eigenlijk al niet meer sinds de zomervakantie. Code rood, code oranje, code geel: ze waren helemaal uit mijn systeem. Tot ik mij vorige week weer eens ging informeren, want we moesten nog een ticket kopen. Toen bleek Turkije Code Oranje te hebben. Alleen noodzakelijke reizen. Ik geloof dat je niet gecontroleerd wordt, wel op je prik, maar niet op de noodzakelijkheid van je reis, maar toch. Wat de wappies ook zeggen: wij hier vinden dat die richtlijnen er vast niet voor niets zijn en wij houden ons er gewoon aan. 

Al hun kinderen (vier) gaan/komen wel. Met Kerst en met Pasen was het ook zo. Toen mochten elk huishouden maar max één of twee mensen op bezoek hebben, dat ze dan naar Nederland kwamen en ons ook uitnodigden. Dan ging ik niet mee vanwege het evangelische grootfamiliegebeuren met al die yougsters die in studentenhuizen wonen en in clubjes zitten.