Gelezen: De Om door Willem Jan Otten. Zondagochtend aan de Moezel. Eigenlijk had ik naar de RK kerk in het tegenover geleden dorp willen lopen, voor eindelijk weer eens een Duitse Hoogmis, maar ik had de wekker niet gezet. Dan maar lezen. Ik heb acht boeken mee.
Wij wonen in Bullay, een wijndorp aan de Moezel, en aan de overkant ligt het wijndorp Alf. Je kunt naar de overkant via een bijzondere stalen brug van twee verdiepingen: boven is het spoorbrug, onderaan rijbaan. En links en rechts twee stoepen met opvallend hoge stoepranden. Dan kunnen de auto’s daar niet op. Op die brug moest ik gisteren een vrachtwagen en een bus passeren. Oef. Het ging op de millimeter. Er schijnt iets verderop ook een voetveer te zijn om de Moezel over te steken. De H. Mis is hier na elkaar en om en om in verschillende dorpen.
In plaats daarvan lees ik De Om. Een variant op ‘het ommetje’. Otten loopt om de Sloterplas, waar hij tegenwoordig in een woontoren woont. Daarvoor woonde hij in Naarden, samen met Vonne van der Meer die ik graag lees. Nu wonen ze samen hier. Het ommetje maken ze apart, soms tegelijk in tegengestelde richting.
(Eerder las ik in deze nieuwe Van Oorschot-reeks het boekje van Marjoleine de Vos die wandelt in Noord-Groningen. De reeks in is de lock down-tijd bedacht, toen we weinig meer konden/mochten dan wandelen.)
Die Sloterplas. Ik ben er het afgelopen corona-jaar ook twee jaar omheen geweest, met Broerlief, omdat het voor hem in de wijk De Baarsjes ineens een dichtbij park bleek. Wijds door die plas, ontstaan op de tekening van Van Eesteren die heel Nieuw West ontwierp (Slotermeer, Osdorp, Geuzenveld). De wandeling om de plas is vijf kwartier.
Er is veel te vertellen over het dagelijkse ommetje. De mensen die je tegenkomt. De geschiedenis van de plas. De vogels. De wind. De zon. Het groeten. De gebouwen. De gewoonten. De geschiedenis. De plannen met de Plas (zoals een theater in het water) . De eigen plannen van de dag, zoals een stiltemeditatie met een aantal anderen. De honden. Voorheen de eigen hond. De planten. De haven. De oude moeder in het ziekenhuis. Otten is zeventig, de oude moeder zal wel ver in de negentig zijn, net als onze twee oude tantes.
Wel bijzonder dat Otten en Van de Meer van Naarden terug naar Amsterdam zijn verhuisd en wel naar Osdorp. Wist ik niet.
- Mijn blog over boekje Marjoleine de Vos:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten